| Ligconcert, nieuw uitgevonden? |
| Gepost
door : Wim Heins
Op: 18/11/2010 15:52 |
|
Meditatielerares Hilda Postema uit het Lelystadse meditatiedorp (sidhadorp) heeft zich deze eeuw laten bijscholen op het terrein van ademtherapie ('rebirthing', geworteld in aloude pranayama) en in het klankschaalgebeuren. Haar nieuwste uitvinding (uit onwetendheid noem ik het zo) is een groepsbijeenkomst genaamd 'ligconcert' (entree 15,=). Dinsdagavond 16-11-2010 mocht ik daar een open versie van bijwonen in haar eigen centrum voor Transcendente Diepte Meditatie, gevestigd in Lelystad-Zuid sidhadorp). Voor iedere deelnemer was er een comfortabele matras gereserveerd, gelokaliseerd rond een aantal koperkleurige halfronde kommen in de vorm van Indonesisch/oosterse wokpannen. Deze wokpannen zijn niet van hout maar van metaal; er wordt ook niet in gekookt want het gaat om de klank van hun ziel. Als de sessie begint zitten Hilda en haar assistent Pieter Post in het midden rond hun verzameling grote en kleine klankschalen, waaraan zij met fluweelharde hamerstokjes het trillingsgetal ontlokken. Vergelijk de klankschalen met wokvormige stemvorken. Ik moest al spoedig denken aan wat heet "de harmonie der sferen", volgens Pythagoras het geluid van hemellichamen in hun baan. De grootste klankschaal heeft een langdragende zangerige grondtoon, die in vergelijking met de lichtere schalen functioneert als een basso continuo. Met deze metaforische term geef ik mijn sensatie weer dat de werking van die grote klankschaal onomstotelijk voortgaat in de tijd. De fantasievolle deelnemer kan zich het leven denken als een machtige oermelodie waarin de melodische intervallen zo ver uit elkaar liggen, dat een slachtoffer van het bestaan geen melodie ervaart, maar alleen een trage in rust verzonken hoorbare, verdiepende voortgang door de tijd. Denkend aan brede rivieren die traag door oneindig laagland gaan ziet men nauwelijks kolken, alleen de onbedwingbare watermassa in de tijdsdimensie. Kortstondiger klingeling van tsjilpende wokpannetjes spelen zich af tegen deze achtergrond en verbeelden de blauwe maandagen der onbestendigheid. Eendagsbloemen en wegvliegvlinders gehoorzamen aan hun oplichtend instinct, weliswaar bezield met eeuwigheidsverlangen, maar meedogenloos afgemaakt door hun snel wegstervend einde. Hilda's specifieke benadering van het klankenconcert is dat de nonverbale spirituele symboliek, of voor gezegenden de spirituele werking, wordt afgewisseld door het voorlezen van teksten uit een bestseller van de geestesleraar Eckhart Tolle (geb. 1948 in Duitsland; had z.i. op zijn 29e een 'spirituele transformatie', woont thans te Vancouver). Ook deze teksten verwijzen af en toe naar de stapvoetse klokketik uit de tredmolen van de tijd. Niet alleen klanken sterven weg, ook de zinnen van Tolle treden door het bewustzijn met opstaan en afgaan. Opgeroepen wordt om tussen twee zinnen te zoeken naar diegene die de gedachtes en de klanken beleeft. Opgeroepen wordt de identificatie daarmee los te laten en één te zijn met wie dat werkelijk is. Ongetwijfeld real stuff voor wie al geworteld was in het transcenderen via meditatie. Maar op deze avond komen niet per se mediterenden, want Hilda spreekt er eigenlijk een nieuwe doelgroep mee aan, zoals ook het geval is met haar tegenwoordige praktijk als ademtherapeute. Ook de levensadem krijgt tijdens de sessie zijn plaats. Wie al vertrouwd is met rebirthing heeft weinig moeite de aanwijzingen op te volgen naar een diepere, snellere buikademhaling. Daarbij wordt door Pieter een nieuw hulpmiddel aangewend om de kosmische tijd in vakken te hakken. Denkt u aan de grote trom waarmee in de Oudheid op galeischepen het ritme werd aangeslagen waarin de slaven moesten roeien. Tijdens de ademsessie: "IN 1-2-3, UIT 1-2-3, IN 1-2-3, UIT 1-2-3!" Dit is het enige onderdeel waarbij er moet worden gewerkt. Maar na een paar minuten mag worden gestopt met op zijn minst een beter lichaamsgevoel als resultaat. Na een kleine anderhalf uur wordt de sessie afgerond via draaien van een CD met de gezongen mantra OHM welke zoals u weet eveneens het bewustzijn vestigt op de tijdstroom, de kosmische levensrivier die ons onvermurwbaar meesleurt door de eeuwigheid. Om niet te zeggen: Fata volentes ducunt, nolentes trahunt. Deze prachtige Latijnse spreuk zou ik zo willen vertalen: de noodlodsgodinnen nemen de gewillige bij de hand, de onwillige sleuren zij mee! Er wordt thee gebracht "op bed" en nagepraat. De één is veel gevoeliger voor klankschalen dan de ander. Er zijn mensen die de schaalzangen zo diep in zich voelen plaatsnemen dat zij bij tijd en wijlen even niet meer weten wie zij zelf zijn. Anderen ervaren een diepe ontspanning en thuiskomen bij zichzelf, wat naar zij rapporteren zelfs dagen blijft hangen. Wim Heins Meer over de praktijken van Hilda Postema op: http://www.praktijkhildapostema.nl Algemene site over TDM: http://www.tdminfo.nl |
| | Terug naar Topics overzicht | | Plaats een reactie| |
| |