https://www.memotrip.nl/kijkaan/transvitaal

Je WIL staat achter de deur!

Gepost door : Adolf Hielkema Op: 07/06/2010 12:40

Het ego ontstaat door claimen van wat al gebeurt Je denkt dan: ik doe dit en ik doe dat. Maar je doet niks. Het is de natuur die iets doet, de natuur denkt ook, jij niet. Desalniettemin moet je je zintuigen gebruiken. Het ego onstaat door te grote toekenning van identiteitswaarde aan wat de zintuigen hebben te bieden. Als je een politiek ideaal hebt dan is dat een goed ding als je denkt dat te moeten doen. Maar helaas, je doet niks, je hebt de aandrang om dat te doen en dan moet je wel. Dat je het zelf doet is alleen jouw claim. Maar die oprisping om wat te doen komt niet van jou maar wordt erin gestopt. Je claimt de natuur te zijn, maar je bent de ziel, dat wat niet vernadert. Als je denkt dat je gedachten, die de basis schijnen te vormen voor je acties, je ego is heb je het mis. Hou eens je adem in, dan stoppen de gedachten. Als je gewoon doet wat logisch is en je plicht, dan is dat niet jij die wat doet, maar je natuur van plicht, in dit geval stemmen op een bepaalde partij. Maar ook dat is een claim. Jij kan je niet identificeren met je gedachten want die vernanderen om de haverklap. Die identiteit, dus je ego, is wel van erg korte duur en is al weer weg voor je het kan vangen. De gedachte gaat veel sneller dan het identificatie-vermogen. Je kan dus wel gewoon doen wat je moet doen, dus je ego gebruiken, maar het ego afleggen is het uiteindelijke doel.

| Terug naar Topics overzicht | | Plaats een reactie|

Gepost door: Pim Peins Op: 07/06/2010 12:52

Wat een interessant verhaal. Als ik het goed begrijp ontbreekt hier een vrije wil bij de individuele ziel. Ik neem tenminste aan dat een ziel als een individueel, zelfstandig bewustzijn wordt gezien verschillend van andere zielen. Anders zou je niet meer kunnen spreken van "je doet niks". Er is ook geen wederzijdse beïnvloeding van zielen? Want je kan wel denken dat je Nederland beïnvloedt door ergens op te stemmen, maar dat doe je helemaal niet want dat doet de natuur. Belangenstrijd ontstaat doordat de natuur dit zo laat verlopen? Er is dan ook geen ethiek, moraal of norm om naar te handelen, behalve die welke de natuur je ingeeft. Is er in dit verhaal überhaupt iemand die iets moet doen? "Je" (is dat dan de ziel of het illusoire ego?) moet met de natuur meegaan zeker? Maar waarom zou je? Okee, omdat je de aandrang daartoe krijgt ingegoten van de natuur? Heb je dan ook geen marge van vrijheid om daarin te kiezen? Zo ja staat dit dan los van de natuur of is het een illusie dat je kiest omdat dit ook een actie is van de natuur? Want je bent in werkelijkheid immers alleen maar een onveranderlijke ziel? En die ziel heeft geen bewustzijn dat door zijn eigen handelen verandert, leert, groeit? Bijvoorbeeld door een nieuwe incarnatie als legionair, cowboy of hoefsmid? Wat heeft het in dat geval voor die ziel voor zin om te incarneren? Wat is trouwens "de natuur" in deze visie? Duidelijk iets wat los staat van ons als zielen. Maar heeft die natuur zelf dan geen ziel en is dat dan een ziel die wel alles zelf kan beslissen? Of claimt die natuur daardoor ook een ego waar hij weer vanaf moet en zo ja wie of wat geeft aan de natuur dan weer alles in? Ik heb op je suggestie meteen mijn adem ingehouden. Maar daaronder kon ik echt wel denken. Ik had gedachten aan 19-toen waar ik dat ook deed om te kijken hoe lang ik het kon (wel een minuut). Het is waar dat ook bij mij de gekste herinneringen opduiken zonder duidelijke aanleiding (als ik mijn tanden poets of de muur verf). Maar de gedachten die ik hierboven opbouw zijn heel ordelijk en samenhangend en voor mijn beleving horen die ook bij mijn identiteit, maar dat is volgens dit verhaal dus een illusie omdat de natuur die gedachten denkt? Ik herken wel in je verhaal als ik iets wil: een relatie, Nederland veranderen, werk weigeren, slapen of makreel eten. De geëmancipeerde uitspraak "ik bepaal zelf wel wat ik wil" wekt de indruk dat je b.v. kan bepalen of je naar de bioscoop wil of honger hebt, maar inderdaad, je zou moeten zeggen: "Ik bepaal zelf wel wat mijn behoeften zijn al kan ik niet bepalen of die behoeften bestaan want daarover heb ik niets te willen want daar ga ik niet over." Van liefdesverdriet moet je af, zeggen omstanders. Maar ja je bepaalt zelf niet dat je dat hebt, dat doet de natuur. En je moet maar wachten tot de natuur je ervan verlost door je iets anders te laten willen... Iedereen moet een geloof hebben dat bij hem/haar past. Het geloof dat de mensheid niets te willen heeft behalve datgene wat de natuur ingeeft en dus geen invloed kan uitoefenen op eigen situatie, is voor mij een nogal deprimerend en ook onwerkbaar geloof. Pim P.

Gepost door: Adolf Hielkema Op: 08/06/2010 18:20

Je kunt wel invloed uitoefenen op je situatie, maar je kan naar mijn mening beter zeggen: laat er een invloed komen op je situatie. De geest, of het ego, of je wensen, worden altijd beïnvloed. De geest is van nature net als een rat. Die moet overal aan knagen. En de natuur, je natuur, ondergaat bijgevolg altijd veranderring doordat hij overal over nadenkt, en dus vormen zich ideen, beeldjes. maar die hebben altijd betrekking op je leven, voor zover je dat JE leven kan noemen. In feite leef je niet. De natuur, of je geest en je gedachten, die leven. Als je invloed op je leven uitoefent, oefen je invloed uit op je beeldjes. Dat kan wel. En is logisch en gebeurt altijd. Maar is dat jouw leven dan wel? Je claimt JIJ leeft, terwijl het de natuur is. Je claimt dat jij iets doet maar je uiteindelijke ziel doet nooit iets. Als je een verlichte koning bent zoals bijv Janaka, dan ben je wel in grote wrede oorlogen betrokken. Maar toch ook weer niet. Het is het lichaam en het denken wat daarin is betrokken. Maar niet je ziel. Maar de gedachte aan een oorlog wordt erin gelegd. Door een natuurlijke nood in dit geval. En daar zit een vooropgezet systeem in. Zonder dat je het weet. De oorlog, ofschoon je erin bent betrokken, is als een film. Je kijkt ernaar met de handen in je zakken, terwijl je wel velen om je heen de pijp uit helpt. Maar je helpt ook geen identiteit of ziel van een ander om zeep. De dood bestaat niet voor de ziel. Je vernaggelt alleen wat lichamen, maar dat gebeurt wel vaker in de natuur. En opgeruimd staat netjes. Na het onweer kan je weer lekker ademhalen, geen zomer hitte meer in je strot. Daar kan je niet altijd maar mee leven. Het lichaam en de geest van verlichte heerser Koning Janaka moest wel, of hij wilde of niet.(Janaka was de vader van de vrouw van Rama, Sita dus). Good Old Michiel Adriaanszoon de Ruijter dacht er ook zo over trouwens. Die werd regelmatig naar de Magreb gezonden, naar de Barbarijnze zeerovers. Anders werden ze slaaf gemaakt, de Nederlandse zeeluitjes. En waren ze door de uitputting op die roeischepen zo wie zo gedoemd om te sterven. Hij hielp even een handje voor zijn volk. Mensen hebben geen overzicht over karma. Bovendien is er opbouw van nieuw Karma. Daarom kan een mens daar geen rekeining mee houden. En kan hij alleen maar zijn plicht doen. De wijkgenoten hier denken alsmaar in termen van karma. Maar als er karma is moet het toch gebeuren en gebeurt het wel. Dan kan je er toch niks tegen doen. De wet van oorzaak en gevolg gaat toch wel zijn loop nemen wat je ook doet. TM is, als ik gelijk heb in deze, en dat heb ik, helemaal geen spiritualiteit want het is in teorie wel ergens op gericht maar in de praktijk werkt het voor geen meter. Je gedachten maar laten waaien met behulp van een mantra is zelfs levensgevaarlijk en biedt geen enkele vooruitgang. Voor het Kali Yuga zijn het herhalen van de naam van God en daarop contempleren, nadenken, en onbaatzuchtige dienstverlening de meest effectieve twee spirutele bezigheden. Om je ik te lozen. Iets waar je gelijktijdig mee aanvangt. Dit alles heb ik niet van mezelf maar van Baba. Make up your ouwn mind.

Gepost door: Pim Peins Op: 08/06/2010 18:24

Hallo Bombast, Bedankt voor je zelfkennis. Als je verandert, wie is het dan die verandert: je ziel of de natuur die in je leeft? Als je overlijdt gaat deze verandering dan verloren? Zo nee is de ziel dan veranderd? Als de ziel niet veranderd is, wat is er dan nog meer dat het lichaam overleeft? Wat is de zin van weer incarneren op aarde? Zelf kan ik me onbaatzuchtigheid niet goed voorstellen, omdat je alles doet vanuit eigen motivatie, al is het maar liefde. Feitelijk ben ik als weldoener aan het ageren voor mijn eigen land uit zelfbehoud. Dat alles alleen maar beeldjes zijn en dat je er met je handen in je zakken naar kijkt, dat is wat jij hebt aangenomen maar niet wat je ervaart, neem ik aan?

Gepost door: Adolf Hielkema Op: 08/06/2010 18:30

Heer Rechtse Hufter, Das een intressante vraag. De ziel heeft geen rukmte en verandert nooit. Dus die kan het niet zijn, tenzij er meer ziel bijkomt als ervaringswereld. De ziel kent geen begin of einde, dus zou je ook kunnen zeggen die is ruimteloos want de ruimte is een element, net als water. Als je overlijdt blijven alleen de indrukken over, niet de gedachten. En de ziel natuurlijk want die is niet geboren of gestorven. De ziel verandert nooit. Het schijnt dat de geest wel bij je blijft, ook al is dat een illusie. De Samskaras, de indrukken, die blijven. En die reïncarneren. Stel je staat op een muur in de middeleeuwen en je krijgt een pijl door je hoofd. Terwijl je die kreeg stond je te mijnmeren over hoe je uit de omsingeling moest komen. Die indruk nemen ze je niet af met een pijl door je kop, die blijft. En zorgt ervoor dat er betere wapens worden ontwikkeld. Dat die indrukken een uitweg willen, dat zorgt ervoor dat je incarneert. Die indrukken zijn onverwerkt en houden een wens in, dus het is de wens die uiteindelijk incarneert. Zelfbehoud voor jouw en je land? Welk zelf? De ziel? Die hoeft geen behoud. Want die wordt nooit vernietigd. Het land dan?Of wat je waarneemt met de zintuigen en de ideeën en het geheugen? Ja, want daarmee, met dat land, moet je je ego zien kwijt te raken. Kan zijn dat je verslaafd bent aan Nederland, net als ik, maar das geen goeie zaak. Verslaving word je een junk van. En die slaan om zich heen, en schoppen natuurlijk. Liefde voor moederland is liefde, en daar mankeert niks aan natuurlijk. Maar het beste is liefde te hebben voor iets wat niet vergaat. Dan is er geen lijen en ellende op den duur. Dus tracht ik de ziel, het niet vergangkelijke deel van Nederland, mijn liefelijke land, ook te zien. Jawel, ik ervaar dat ik een toeschouwer ben, met mijn handen in mijn zakken. Dat is een vage ervaring van de ziel, die waarnemer is. Had liever een wat duidelijker ervaring gehad. Je spreekt over zelfbehoud? Waarvan? Van je ziel? Die wordt altijd behouden want die kan niet worden vernietigd. Je natje en je droogje dan? Ja, die kunnen in gevaar komen.

Gepost door: Adolf Hielkema Op: 09/06/2010 08:33

VERVOLG Te vertrouwen op je zintuigen is een onvrije toestand omdat die de waarheid niet kunnen zien, net als een hond aan de lijn. De zin van incarneren op aarde is wensvervulling. Relatieve wensen najagen is dus nogal dwaas omdat dat soort wensvervulling gelijktijdig ook narigheid inhoudt. De laatste gedachte die iemand heeft bepaalt zijn volgende leven. Die laatste gedachte schijnt een optelsom te zijn van je leven, je voornaamste bezigheden. Het schijnt trouwens dat velen die sterven in Kali Yuga ook niet weer incarneren omdat het proces van sterven in die tijd zoveel narigheid meesleept de dood in, dat dat het laaste is wat je nog moet afleggen. Dan is het klaar. Er zullen nog meer uitzonderingen of regels zijn, maar weet niet welke. Behalve deze: Iemand die zijn hele leven met God (of Boeddha of zo, zoals ik dan) bezig is geweest incarneert ook niet weer. En dat heeft dan niks te maken met zijn theologische conclusies, of kwaliteit van zijn denken aan God. Dus er is nog hoop voor Urkers en Veluwenaren. Het is niet nodig om verlicht te zijn en toch een einde aan je incarnatie cyclus te krijgen. Ook faam blijft voortbestaan na je dood, zegt Baba. Lijkt me logiosch ook. Misschien ervaart degeen die de faam toekomt dat (?) Ik hoop er niet wakker van te liggen als ik de pijp uit ben. Want ook faam is vergangkelijk volgens mij. Moet ik mij zelfs dan druk maken over dat soort zaken? Krijg er nu al het heen en weer van.

Gepost door: Pim Peins Op: 09/06/2010 08:57

Dag Bolster, «Te vertrouwen op je zintuigen is een onvrije toestand omdat die de waarheid niet kunnen zien, net als een hond aan de lijn.» Mee eens: ik ben zelf een onderzoeker die met een zaklantarentje een enorme grot in kaart moet brengen bij gebrek aan beter omdat er geen lichtschakelaar zit. «De zin van incarneren op aarde is wensvervulling. Relatieve wensen najagen is dus nogal dwaas omdat dat soort wensvervulling gelijktijdig ook narigheid inhoudt.» Als dat zo is moet er tussen de onveranderlijke ziel en de fysieke incarnatie nog iets in zitten dat relatieve wensen koestert. Als dat narigheid inhoudt (roerend mee eens) schijnt dat ergens toe te moeten leiden, dus het is de vraag of het dwaas is. Volgens jou is het doel ego kwijtraken. Er is zo bezien ook iets tussen ziel en stof dat dit ego in zich heeft. «De laatste gedachte die iemand heeft bepaalt zijn volgende leven. Die laatste gedachte schijnt een optelsom te zijn van je leven, je voornaamste bezigheden.» Ik ben blij dat ik dat niet geloof. «Iemand die zijn hele leven met God (of Boeddha of zo, zoals ik dan) bezig is geweest incarneert ook niet weer.» Ik denk dat sommige katholieke geestelijken hun sexuele wensvervulling zullen zoeken in reïncarntie. «Het schijnt trouwens dat velen die sterven in Kali Yuga ook niet weer incarneren...» Voor mij is de Kali Yuga-kosmologie zoïets als een repeterende nachtmerrie. Ik krijg daar nu al het heen en weer van. Maar indien je daar niet meer in hoeft te incarneren dan is dat een geluk bij een ongeluk. Helaas heb ik geen grond om dat te geloven daar de gevallen van reïncarntie die ik heb kunnen volgen daar niet op wijzen (je moet zelf uitmaken welke bronnen je vertrouwt en bij mij zijn dat bepaalde paragnosten of mediums, zoals voor jou Baba).

Gepost door: Adolf Hielkema Op: 11/06/2010 16:23

Een mens wordt dom en dwaas geboren, op misschien wat uitzonderingen na. Domheid en dwaasheid lijken me een natuurlijke zaak. Hij heeft een hele serie indrukken bij zich uit de tijd dat hij nog een beest was. Dingen als machtszucht, woede, hebzucht, etc. stammen uit die tijden. Het is geen menselijke eigenschap. Helderziendheid en telepathie is 100 % onzin omdat niemand kan interpreteren wat hij of zij ziet. Mensen die zich daarmee bezighouden zijn uit op macht. Ook over jou, en gezien je hardnekkige geloof in hen, zal hen dat wel lukken.

Gepost door: Pim Peins Op: 11/06/2010 16:23

Hallo stormrammer, «Een mens wordt dom en dwaas geboren, op misschien wat uitzonderingen na. Domheid en dwaasheid lijken me een natuurlijke zaak. Hij heeft een hele serie indrukken bij zich uit de tijd dat hij nog een beest was. Dingen als machtszucht, woede, hebzucht, etc. stammen uit die tijden. Het is geen menselijke eigenschap.» Hoewel dit me waar lijkt (genetisch en archetypisch) is het ook een generalisatie. «Helderziendheid en telepathie is 100 % onzin omdat niemand kan interpreteren wat hij of zij ziet. Mensen die zich daarmee bezighouden zijn uit op macht. Ook over jou, en gezien je hardnekkige geloof in hen, zal hen dat wel lukken.» Nee hoor daar ben ik te erg een stuk eigenwijs vreten voor. Interpretaties zijn volgens mij het enige wat mensen aan inzichten kunnen produceren. Wetenschappers, maar ook een paragnost maakt een schilderijtje, doch naar mijn ervaring heeft hij/zij zintuigen die ik mis. Een andere paragnost schildert iets anders maar beide werkjes gelijken.

| Terug naar Topics overzicht | | Plaats een reactie|

Out of range value for column 'id_b' at row 1